15 Haziran 2012 Cuma

Çelişki

 ”İnsanoğlu hayatı boyunca o kadar acı çeker ki, canlılar arasında yalnız o; gülmeyi icat etmek zorunda kalmıştır.” Nietczhe, ya da ismi her nasıl yazılıyorsa. Google’a bakmak istemiyorum ismin doğru olup olmadığını kontrol etmek için.
  Hayatımız boyunca kendimizle çelişiyoruz, bir tür paradoks içinde yaşıyoruz aslında. Bir şeyi doğru bulmak yerine, her şeyi yanlış buluyoruz sürekli. Anlık heveslerle belirsiz bir hayat yaşıyoruz. Karmaşık, acı dolu. Ne diyorum ben? Ne anlatıyorum? Bu yazıdan çıkarılacak sonuç ne? Babam böyle pasta yapmayı nerden öğrendi?
  Bir amaçtan yoksunuz. Sistemin bize dayattığı şeyleri yapıyoruz. Köleyiz, beynimiz hapsedilmiş. Yorumlama yeteneği olanlar? Harcanıyor. Ezberleyenler? Sınavlarda birinci oluyorlar, sonrasını Allah bilir. Çalışsak ta çalışmasak ta şu hayatı baştan kaybetmiş durumdayız. O kapitalist imparatorların amcasının yeğeninin kuzeninin çocuğu olmadığımız için, olabileceğimiz en yüksek derece 2. düzey bir iş.
  Çektiğimiz acılardan yakınıyoruz durmadan, ama hiç o acıları düzeltmek için herhangi bir şey yapmıyoruz. Bizi terkeden sevgilimizin ardından bilgisayar başında gözyaşları dökerek, acılı şarkılar dinliyerek rahatlamaya, o’nu unutmaya çalışıyoruz. Ne işe yarıyor? Hiçbir şeye! Sizi terkeden sevgiliniz başka kızlarla/erkeklerle keyif çatarken yaptığımız resmen mendil israfı.
  Buraya kadar sabırlı okuduysanız bu iyiye işaret, çünkü işin asıl eğlenceli kısmı şimdi başlıyor. Hadi hep beraber bu yazıda yaptığım çelişkileri inceleyelim.
  1-)İkinci paragrafta düzensizliğimizden yakınıyorum, ama bu yazı düzenli bile değil! Bir paragrafta anlatılan bir şey 2 paragraf sonra devam ediyor. Varan 1.
  2-)Gene ikinci paragrafta, bir şeyi doğru bulacağımıza her şeyi yanlış bulduğumuzdan yakınıyorum. Ve şu an yaptığım bütün yanlışları bulmaya çalışmak değil midir? Varan 2.
  3-)Anlık heveslerle amaçsız bir hayat sürdüğümüzden yakınıyorum, ve doğaçlama aklıma ilk gelen cümlelerle kurulu amacı belli olmayan bir yazı yazıyorum! Varan 3.
  4-)Çalışsak ta çalışmasak ta fazla bir şey farketmediğini söylüyorum, ama okul zamanı hayvan gibi inekliyorum, ezberliyorum. Yorum yeteneğimi bir işe yaramayacağı için gitgide köreltiyorum ayrıca. Varan 4.
5-)Yakındığım acıları dindirmek için ben de bir şey yapmadım zamanında. Salaklık yapıp bir kızı sevdim, beni terkedince de it gibi ağlayıp şimdi ”ergen grubu” olarak nitelendirdiğim şarkıcıların şarkılarını dinleyip durdum, ve Allah bilir gelecekte de öyle bir deneyim yaşarım. Varan 5.
6-) Yaptığımız çelişkilerden yakınırken kendimle çelişiyorum. Varan 6.
   Gördüğünüz gibi, bu yazı bile başta farkedilmese de çelişkilerle dolu, çoğumuzun hayatı gibi. Benimsediğimiz ideolojilerle, inançlarla çelişiyoruz farketmeden. Dikkatli incelediğimizdeyse bir çok çelişki çıkıyor.
   Şu fani dünyada sadece bir ömür süreceğiz, elimizde sadece bir hak var! Öyleyse neden bu amaçsızlık, mutsuzluk, çelişki? Kendi doğrularımızı bulduğumuzda ve hayatımızı öyle yaşadığımızda, bu üç sorun da gidecek, inanın bana. En azından; denemeye dener.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder