Sıkıntı

   Sıkıldım.
   Her şehit haberinden sonra ellerimi açıp fatiha okumaktan,
   Televizyonu açtığımda göz yaşları içinde oğlunun, babasının, amcasının, yeğeninin, dayısının, kardeşinin, abisinin cenazesine son bir kez sarılmak isteyenleri görmekten,
   Ve en fazla da, şehit haberlerinden sonra birkaç gün ”Yeeeeeğ kahrolsun pekaka şehitler ölmez vatan bölünmeez.” diyip ikinci bir şehit haberine kadar unutanlardan sıkıldım.
   Öyle ki, şehitlerimizi anmak için önce fazla sayıda şehit vermemiz gerekiyor. 1 şehit, 2 şehit az, önemsiz. Onları şehitten saymıyoruz! Ama 5-8-13 şehit olduğunda barajı aşmış oluyoruz, ver elini sokaklar meydanlar. Sizce vatan sevgisi bundan mı ibaret? Atatürk’ü sevmeyen biri gördüğümüzde çoğumuzun ilk yaptığı iş dinlemeden o kişiye hakaretler, küfürler etmektir. Peki soruyorum; kaçımız ‘gerçekten’ o’nun izinde yürüyor? Kusura bakmayın ama, internet başında pineklemekle, şehit haberi geldiğin Facebook’ta twitter’da artizlik yapmakla, bir kitabın kapağını bile açmamakla Atatürkçü olunmuyor, vatansever-milletsever de olunmuyor. Sadece robot, köle olunuyor. Düşünmekten yoksun, ezbere bilgilerle yaşamını sürdürüp yorumlama yeteneğini körelten, bir şey üretemeyip sadece tüketen bir birey oluşuyor. Bu bireyler giderek fazlalaşıyor, giderek bir topluluk haline dönüşmeye başlıyor.
   Bazen ölen pkk’lılar için bile üzülüyorum. Doğru düzgün bir amaç uğruna yaşamadan, kendisini koruyan devlete ait askerleri, masum insanları öldürerek yaşamlarını sürdürüyorlar. Bu olaya ”Kürt Bağımsızlık Hareketi” diyorlar ve bir gün isyan ettiği devletin askerinin kurşunuyla öldürülüyorlar. O insanların ellerinde silahla dağda olması değil, doktor gömleğiyle hastanede, kalem ve kitaplarıyla okulda, küçük el çantasıyla avukatlık bürosunda ya da hasta annesine bakmak için evde olması gerekiyor. Nasıl bir sistem, nasıl bir düzendir ki bu insanları nefret dolu, savaşcı ve insanlıktan çıkmış bireylere dönüştürüyor? Anlamakta zorlanıyorum ya da, anlamak istemediğimden anlayamıyorum.
   Bir kendinizi bir kontrol edin, benimsediğiniz fikirlerle, hayat felsefenizle çelişmeden bir hayat sürün. Ya kendinize göre bir fikir benimseyin, ya da benimsediğiniz fikre göre kendinizi düzenleyin! ”Ya göründüğün gibi ol, ya da olduğun gibi görün. -Hz.Mevlana” Ve hepsinden önemlisi; lütfen şehitlerimizi bir gün değil her gün anın.

  Not: Bu yazıyı bilinçli olarak 1-2 gün sonra yayınlayacağım. Şu an 19 Haziran, herkes şehitlerden dolayı terörü lanetliyor. En azından, eğer şehitlerimizi bu bir-iki günde unutmuşsanız bir daha kolay kolay unutmamanızı sağlar.