Yalnız Yazı

   Çok garip hissediyorum evde tek başımayken. Yalnız, terkedilmiş. Kendi kendimi dinliyorum yatağıma uzanıp, boş duvara bakmak istiyorum saatlerce. Ve şu an -neden bilmiyorum ama- bu saçma yazıyı yazıyorum. Çok garip.
   Bu yazıyı okuyan olacak mı acaba, ya da olup olmaması önemli mi? ”Heey merhaba, orada kimse var mıı?” Yoksa şu an yaptığım boş duvara melül melül bakarken düşüneceklerimi bu satırlara yazmak mı? ”Yalnız düşüncelerim” gibi yalnız bir yazı mı bu? Kararsızım. Bu da çok garip tabii.
   Belki kimse okumaz bu satırları ve bilmeden ‘Yalnız yazı’ diye bir şey icat etmiş olurum. Sen; bunu şu an okuyorsan çok saçma olduğunun farkındayım. Çünkü teorim çöktü, biri okudu ve bu yazı yalnız olmaktan çıktı. Sen kazandın dostum. Sen zaferinin tadını çıkararak bu yazıyı okumaya devam ederken ben belki başka bir yalnız yazı girişiminde bulunacağım.
   Kaybedenler kulübünde efsane bir replik vardır, herkesin ağzına takılmıştır;”Bunca insan yalnızken neden bunca insan yalnız?” Yine bir efsane,Shakesperae bir sözüyle bu sorunun cevabını verir;

”İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor.

Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.

Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.

Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.

Duygularını ifade etmekten korkuyor, rededilmekten korktuğu için.

Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğinin kıymetini bilmediği için.

Unutulmaktan korkuyor, dünyaya bir şey vermediği için.

Ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için.’’
   İnsanlar korkuyor, işte cevap bu! Şu fani dünyada sadece bir ömür yaşayabileceğini düşünmeden, kaybedecek bir şeyi olmadığını göremeden korkuyorlar. Ve korku böylece yalnızlıkla nikahlanıp, ruhumuza yuva kuruyorlar. Ve ardından bütün kötü duygularla kaplanmış nur topu gibi çocukları oluyor o insan. Ancak yeniden doğmuyor, yaşayamadan ve ölemeden ölüyor. Vücut ölmeden ruhu ölüveriyor ve ölmüş bir ruhu kaplayan bir beden ne kadar yararlı olabilir?
   Bilen bilir, Mor ve Ötesi’nin ‘Yalnız Şarkı’ diye bir şarkısı vardır. Ve bu yazı kadar yalnızdır o şarkı da. Youtube’da bakın, 2 yıldan fazla sürede sadece 7.000 izlenme! Hayret verici. Bu kadar güzel bir grubun amatörlüğünü bu kadar güzel yansıtabildiği bu kadar güzel bir şarkı bu kadar yalnız! Ve bütün yalnızlara hitap etmesine rağmen. -ki, yazıdan da çıkarılacak tek sonuç milyonlarca yalnızın olduğu.-
   Nedeni basit, insanlar gerçekleri unutmak istiyor. Yalnız olduklarını, korktuklarını ve öldüklerini.. Birkaç popcunun saçma sapan şarkılarının çok dinlenmesinin de sebebi bu. Hiçbir şey ifade etmiyor, hiçbir anlamı yok. E dolayısıyla hiçbir şey de hatırlatmıyor, aksine her şeyi unutturuyor ve insanlar bu yüzden bu şarkıcı(!)ları sevmeye başlıyor.
   Son olarak, eğer bu yazıyı okuyorsanız bu yazıyı yalnız bırakmadığınız ve artık yalnız olmaktan çıkardığınız için size minnettarım, ne kadar teşekkür etsem az.