Sevgi

   İnsanları seversiniz, onlar da sizi sever. Veyahut sevdiklerini söyleyip sevgilerini göstermezler davranışlarıyla. Teoride severler, pratikte bencillik yaparlar.
   O insanlar herkesin karşısına çıkar. Bazen en sevdiğiniz olur, bazen sevmeniz gerektiği için sevdiğiniz biri olur. En sevdiğiniz, gözünüze meleklerden daha güzel görünür. ''Acaba'' dersiniz, ''Melekler ne kadar kıskanıyordu bu güzel insanı? Allah'a hiç kızmışlar mıdır böyle güzel bir varlık yarattığı için?''
   Er geç öğrenirsiniz sorunuzun cevabını. Meleklerden güzel olan o insan maskesini çıkarır, şeytandan daha kirli görünür o an. Anılarla acılar bir olup gözünüzü kör eder o an.
   Ya sevmek zorunda kaldığınız insan? Sizin için fedakarlık yapan insandır, bir şeyler borçlu olduğunuz insandır. Sizi sevdiğini düşündüğünüz insandır. Ve bundandır, en çok o insan tarafından umursanmamak üzer sizi. Sözleriniz o'nun bir kulağından girip diğerinden çıkarken, kalbiniz her an daha fazla acıyla kırılır.